Rozdział 15 "Razem można przejść wszystko"

Stałam w kuchni która cała była w kolorach brązu różne odcienie. Nalałam sobie wody do szklanki i poczułam, że ktoś mnie ciągnie do tyłu.

-Odnalazłem moje dwie zguby. -pocałował mnie w policzek.

-Jakie dwie zguby?? –nie wiedziałam o co mu chodzi.

-Jedna to bluzka, a druga to ty. –wziął drugą szklankę i też sobie nalał wody.

-Kas mam takie pytanie, a ty się zabezpieczyłeś?? –zapytałam się bo chciałam być pewna, że za kila tygodni nie będę miała nie miłej niespodzianki dla cioci.

-Nie, bo nie kupiłem. –upił łyk wody.

-Co??!! –przeraziłam się, od razu miałam przed oczami najgorsze scenariusze, przecież ja nie mogę mieć teraz dziecka, ja do szkoły chodzę i nie mogę jeszcze cioci obciążyć jeszcze jednym dzieckiem, nie to nie może tak się skończyć.

-Spokojnie, teraz się tym nie martw jak, by się coś działo to mi mów. –podszedł i pogładził ręką mój policzek pewnie zobaczył moje przerażenie.

-Ale Kastiel ty nie rozumiesz, no i co że ci powiem, że coś się dzieje to i tak nic nie zmieni, ja chodzę do szkoły i nie miała bym z kim tego dziecka zostawić bo ciocia wyjeżdża. –myślałam, że się popłacze.

-Hej!! Po patrz na mnie, uspokój się, to też by było moje dziecko więc byśmy sobie dali radę ok i teraz o tym nie myśl jak się nic nie dzieję. –trzymał moją twarz w rękach tak abym patrzała mu w oczy.

-Dobrze. –przytuliła się do niego.

***

W pokoju wzięłam swoje ubrania i poszłam do toalety wziąć prysznic. Gdy już wyszłam z łazienki umyta i ubrana to w pokoju czekał na mnie Kas.

-Kochanie, kiedy jedziemy do domu sprawdzić jak tam Nat i Mela?? –usiadłam obok niego.

-A to zależy od ciebie. –objął mnie ramieniem i pocałował w czółko.

 -To ja idę zrobić coś do jedzenia i potem pojedziemy zgadzasz się?? –spojrzałam mu w oczy.

-Na wszystko się zgadzam. –położył mnie na łóżko i pocałował delikatnie w usta.

Po kilku minutach zeszłam na dół by zrobić nam jedzenie. Ale nie dawała mi spokoju myśl o Natanielu i Melani jestem ciekawa, co się wydarzyło.

***

Gdy już podjechaliśmy już pod mój dom byłam ciekawa co się dowiem i co zobaczę po wejściu do domu. Weszłam do domu rozejrzałam się do o koła i zobaczyłam w kuchni siedziała Melania w koszuli Nataniela i w majtkach, a Nat stał przy kuchence w samych spodniach i cos gotował, nagle obydwoje spojrzeli się w moja i Kasa stronę.

-Nie przeszkadzajcie sobie ja idę z Kasem do siebie ok. –powiedziałam z uśmiechem do nich i złapałam Kasa, za rękę by wejść na górę.

-Emilllii poczekaj, chce z tobą porozmawiać w cztery oczy. – Mela wybiegła z kuchni i powiedziała do mnie te słowa, bałam się o czym chce ze mną porozmawiać.

-Dobrze. –uśmiechnęłam się do niej i kazałam Kastielowi na chwile zostać w kuchni z Natem.

Weszłyśmy na górę usiadłyśmy na moim łóżku i Mela mi się chwile przyglądała.

-Dziękuję, wiem, że to wszystko zaplanowałaś wraz z Rozalią. –przytuliła mnie bardzo mocno.

-Wiesz nie ma za co, ale mam nadzieje, że między tobą, a Natem coś jest. –puściła mnie i się jej zapytałam.

-Tak udała się wam ten plan. –uśmiechnęła się radośnie.

Wstałyśmy z łóżka i się skierowałyśmy do kuchni, bo chcieliśmy zapobiec bijatyce między chłopakami.

*Kastiel*

Gdy dziewczyny poszły przyglądałem się Natanielowi.

-Co przeleciałeś to Melanie czy nie?? –wiedziałem, że powie nie jest z byt porządny, ale chciałem zobaczyć jak się irytuje bez potrzeby.

-Nie, nie jestem tobą kretynie. –stał oburzony.

-Ej!! Ale uważaj kurwa co do mnie mówisz, nie jestem żadnym kretynem chyba, że ty o sobie mówisz to ci nie będę przeszkadzał. –wkurwił mnie, po prostu mnie wkurwił tym kretynem za kogo się ma ten frajer.

-Śmieszny jesteś nie będę się z tobą kłócił szkoda moich słów. –obrócił się do mnie tyłem.

-Najprostsze słowa zakończające te kłótnie spodziewałem się tego po tobie, jesteś po prostu zwykłym frajerem. –uśmiechnąłem się do siebie.

*Emilllii*

Jak schodziłyśmy usłyszałyśmy huki i krzyki dobiegające z kuchni, pomyślałam, że Kastiel już zawsze taki będzie, ale to mi nie przeszkadzało bo to jest mój Kastiel takiego go kocham i nic tego nie zmieni.

Gdy weszłyśmy do kuchni chłopaki mieli się zamiar bić, ale w porę ich zatrzymałyśmy.

-Proszę was uspokójcie się, zmęczona jestem tymi waszymi ciągłymi kłótniami. –złapałam się ręką za głowę. –Kastiel kochanie puść Nataniela, i chodź na górę się mną zająć. –wyciągnęłam w jego stronę rękę.

-Dobra. –z wielkim oburzeniem go puścił, podszedł do mnie i skierowaliśmy się do mnie na górę.

-O co poszło tym razem?? –pociągnęłam go na łóżko by, się ze mną położył.

-Ten dupek nazwał mnie kretynem. –oburzony pocałował mnie w czoło.

-Hahaha…naprawdę o to, że cię nazwał kretynem?? –zaśmiałam się gdy, to powiedział.- Was zostawić samych na 5 min. –pokręciłam głową i położyłam się na jego klatce piersiowej.

-A w o czym rozmawiałyście?? –zaczął gładzic moje włosy. 

-A Melania mi dziękowała za ten plan żeby ich połączyć. –słyszałam jak Kastielowi bije serce. –Teraz prosiła bym cię o chwile ciszy bo, naprawdę jestem zmęczona.

***

*Nataniel*

Czekałem, aż mi ten kretyn z oczu z niknie on by się tylko bił co za pajac. Tyko żeby Emi nie skrzywdził bo w tedy to ja się na niego rzucę z pięściami.

-Nie przejmuj się nim. –przytuliła mnie Melania.

-Mela wiem, ale boję się, że zrani Emi. –odwzajemniłem uścisk.

-To coś się poradzi, teraz o tym nie myśl jest szczęśliwa i niech tak zostanie. –uśmiechnęła się do mnie.

-Dobrze, dobrze. –podniosłem ją i posadziłem na blacie.

Zacząłem ją całować, ale przestałem bo wiedziałem, że w każdej chwili może zejść Emi i ten debil.

*Emilllii*

Obudziłam się w ramionach Kastiela który też usnął, więc postanowiłam wstać tak by go nie obudzić. Jak już się uwolniłam z jego uścisku poszłam do łazienki wziąć przyjemny, zimny prysznic.

Gdy pomnie spływały zimne, przyjemne krople wody przypominała mi się moja noc spędzona z Kastielem i to, że mogę być z nim w ciąży, jak o tym myślałam to ściskało mnie w żołądku. Głupia jestem obiecałam mu, że nie będę o tym myśleć, a ja co robię myślę, ale kretynka ze mnie, dobra koniec nie myślę już o tym.

Gdy wyszłam z łazienki w samym ręczniku do pokoju by, wziąć ubrania Kastiel już nie spał tylko o czymś myślał, ale przestał gdy zauważył mnie, wstał i podszedł do mnie.

-Czego to pani w samym ręczniku potrzebuje?? –przyciągną mnie do siebie.

-Patrząc na to, że jestem w samym ręczniku jak powiedziałeś to pewnie ubrań potrzebuje więc, jakby mój przecudowny chłopak mógł by mnie puścić była bym szczęśliwa. –odpowiedziałam z kapka ironii w głosie.

-A po co ci ubrania ja osobiście wole cię bez. –uśmiechnął się łobuzersko i zaczął mnie całować po szyi.

-Och…Kastiel ja wiem żebyś wolał, ale możesz na tą chwile o tym zapomnieć. –uwolniłam się z jego objęć i poszłam po ubrania.

Jak wchodziłam do łazienki Kastiel chciał ze mną, ale zamknęłam mu drzwi przed nosem. Wyszłam to stał pod tymi drzwiami jak jakiś mój osobisty ochroniarz.

-Będę się zbierał bo muszę iść do domu nakarmić psa i z nim wyjść. –podszedł do drzwi od mojego pokoju.

-Ale jutro przyjdziesz?? –wyszłam całkiem z łazienki i skierowałam się do niego.

-To chyba oczywiste. –pocałował mnie na mętnie w usta.

-To do zobaczenia. –uśmiechnęłam się do niego.

Siedziałam tak w pokoju bo, nie wiedziałam czy Mela już poszła czy nie bo chciałam o tym z Natanielem pogadać, żeby mi opowiedział co robili po tym jak ich zamknęłam.

Nie chciałam tam z chodzić, bo nie chciałam im przeszkadzać, to postanowiłam poczekać jeszcze z półtorej godziny i dopiero zejść chyba, że Nataniel sam do mnie przyjdzie zapytać jak się czuje czy co innego.

   

No i dodałam wcześniej niż zaplanowałam ^_^

Mam nadzieje, że się podobał i przepraszam za błędy Q.Q

Następny powinnam dodać, gdzieś tak w czwartek albo szybciej ;P

Pozdrawiam ;3