Rozdział 18 "Posłuchaj swojego serca, a nie głosu tłumu"

Dojeżdżaliśmy do domu Lysandra , jego dom jest może trochę większy od mojego , ale co się dziwić prawie na tej samej dzielnicy mieszkamy. Lysander otworzył nam drzwi i weszliśmy do ciemno zielonego przedpokoju. Stoi tam mała komoda i wieszak na ubrania. Z salonu wyszedł czarno włosy mężczyzna.

-Cześć jestem Leo , a ty pewnie Emilllii. –podał mi rękę.

-Tak miło mi. –też mu podałam rękę tylko , że on mnie w nią pocałował , było mi bardzo miło.

-Lysander bardzo dużo mi o tobie opowiadał , no Rozalia też. –Leo chyba zauważył, że Lysandrowi zrobiło się trochę nie zręcznie więc do dał , że Roza też o mnie mówiła.

-Chodź zaprowadzę cię do pokoju w którym , będziesz ze mną spała. –Roza złapała mnie za rękę i pociągnęła do góry.

Wprowadziła mnie do pokoju podobnego do mojego tylko , że ściany ma morelowe , a ja mam fioletowe. W pokoju znajdowało się jeszcze dość duże łóżko , więc oby dwie się tam spokojnie pomieścimy , dwie małe szafki i koło łóżka stolik nocny , pokój jest dość skromnie urządzony. Rozalia nagle złapała mnie znowu za rękę wyprowadziła z pokoju i pokazała w których pokojach chłopaki śpią i powiedziała , że jak będę ją potrzebować to mam jej najpierw szukać w tym ostatnim pokoju od ściany.

Rozalia poszła do pokoju Leo , a ja sama siedziałam i się nudziłam , więc postanowiłam sprawdzić co robi Lysander. Wyszłam z pokoju i skierowałam się do jego pokoju , lekko zapukałam w drzwi i po krótkiej chwili biało włosy otworzył mi drzwi.

-Mogę wejść? –zapytałam nie pewnie.

-Tak jasne. –uśmiechną się do mnie promiennie.

-Dziękuję. –zamknęłam za sobą drzwi.

Jego pokój jest prawe w cały w brązie. Jego łóżko ma jasno brązową kołdrę , a poduszki są biało-brązowe , naprzeciwko ma dużą szafę , a obok łóżka stoi mały stolik nocny , po drugiej stronię łoża znajduje się łazienka. W pokoju są jeszcze 2 duże okna z dość dużym parapetem.

-A co cię do mnie sprowadza? –usiadł na parapecie i o czymś myślał , lub o kimś.

-Siedzę sama w pokoju i trochę mi się nudzi , a po drugie dziś cały dzień siedziałam sama w pokoju i płakałam. –posmutniałam na samą myśl o jutrzejszym pogrzebie.

-Nie powinnaś zostawać sama w takiej chwili. –Lysander poszedł i usiadł koło mnie.

-Wiem ale nie lubię przy kimś płakać , a Kastiel ma mnie gdzieś. –powstrzymywałam łzy jak tylko potrafiłam.

-Na początku jak Kastiel o tobie mówił myślałem , że się zmienił , ale jak widzę co się dzieje to raczej mi się tylko wydawało , nie powinnaś już z nim być bo jeszcze on cię może skrzywdzić. –lekko się zarumienił.

-Nataniel mi mówił podobnie , ale ja go kocham. –i nie wytrzymałam zaczęłam płakać.

-Wiem , wiem ale powinnaś znaleźć sobie kogoś lepszego niż on. –zauważył, że zaczęłam płakać i przytulił mnie mocno bym poczuła , że Kastiel nie jest mi potrzebny do szczęścia.

-Jak byłam na waszej próbie to zauważyłam jak pięknie śpiewałeś , że masz przepiękną barwę głosu, miło się ciebie słucha. –uśmiechnęłam się do niego z załzawionymi oczami.

-Naprawdę podoba ci się mój głos i jak śpiewam? –lekko się zakłopotał , ale z objęć mnie nie wypuścił.

-Tak , chciałam się jeszcze zapytać czy teraz mogła bym poczytać teksty twoich piosenek i wiersze, bo bardzo mnie ciekawią gdy , pierwsze raz mi powiedziałeś o swoim notesie?? –byłam do niego nadal przytulona dobrze mi tak było.

-Nigdy nikomu nie daje czytać moich zapisków , ale tobie obiecałem , że dam to teraz ci daje. –wyciągną mały notesik.

Wzięłam go do ręki i zaczęłam go czytać , jego piosenki , zazwyczaj są o miłości , słowa były doskonale dobrane , wiersze podobnie , jest bardzo uzdolniony. Gdy kończyłam czytać zajrzałam jeszcze z tyłu co tam napisał czy narysował , miał narysowanego ludzika z kresek.

-O czym lub o kim myślałeś , gdy to rysowałeś? –byłam po prostu ciekawa.

-O osobie bardzo ważnej dla mnie , ale z tą osobą do nie dawna bardzo mało się widziałem i rozmawiałem , po prostu mnie nie zauważała. –gdy to mówił zrobił się czerwony.

-A czemu nie próbowałeś zagadać do tej osoby jak ci na niej zależało? –nie wiedziałam o kogo mogło mu chodzić.

-Nie chciałem wchodzić w jej życie , gdyż była zajęta przez niewłaściwą osobę. –posmutniał trochę.

-Ale teraz mówisz , że więcej czasu z tą osobą przebywasz i więcej rozmawiasz więc rób tak abyście się do siebie zbliżyli. –uśmiechnęłam się do niego , ale poczułam jak mi się rumienią policzki.

Podeszłam do malutkiego radyjka które stało w jego pokoju i włączyłam muzykę i usiadłam z powrotem, nagle Lysander wstał i stanął przede mną i wyciągną do mnie rękę.

-Czy chciała by pani ze mną zatańczyć?? –uśmiechną się lekko czerwony.

-Z miłą chęcią , ale ja nie umiem. –złapałam jego rękę i wstałam.

-To cię nauczę. –uśmiechną się jeszcze raz.

Zaczął uczyć mnie jak stawiać kroki , a potem jak zaczęliśmy tańczyć zaczęłam się gubić , ja go nadepnęłam o mało co nóg sobie nie połamałam , aż w końcu postawiłam mu nogę i się wywalił na łóżko ciągnąc mnie za sobą , zaczęliśmy się śmiać , ale po cichu żeby , nie usłyszeli nas Rozalia i Leo.

Leżeliśmy tak trochę , ja byłam do niego przytulona , a mu to najwidoczniej nie przeszkadzało , dobrze mi tak u niego on by pewnie w takiej chwili nie zostawił jak Kas , no i znowu po co ja w ogóle o nim myślę.

-Czemu płaczesz?? –zapytał siadając na łóżku i opierając o ścianę.

-Nie wiem źle mi jest , czuje się tak jakby Kas mnie wykorzystał i zostawił i go to nie interesuje co się ze mną dzieje. –przytuliłam się do niego ponownie.

-Jak chcesz to mogę spędzać z tobą więcej czasu byś nie czuła się sama. –lekko się zarumienił.

-Naprawdę? –byłam z szokowana.

-Tak jeśli chcesz? –jeszcze bardzie policzki mu się zaczerwieniły.

-Tak chce, bo ze wszystkich to na razie ty mi najwięcej czasu przeznaczyłeś , bo Nat jest zajęty Melanią chociaż dziś z nią nie spędzał czasu , tylko ze mną siedział w domu , a Kastiel , a on dobra nawet się wypowiadać nie będę. –wtuliłam się w niego , a on przykrył mnie kocem.

Leżałam tak przez jakieś 15 minut i usnęłam. Rano obudziłam się w pokoju gdzie miała z Rozalią sapać. Drzwi od tego pokoju lekko się uchylił , za nie wychylił się Lysander.

-Mogę wejść. –zapytał coś trzymając w rękach.

-Tak. –wszedł z tacą na której było śniadanie.

-Proszę zrobiłem dla ciebie śniadanie. –postawił tace na szafce nocnej.

-Dziękuje , ale nie musiałeś , a gdzie Rozalia?? –byłam ciekawa gdzie jest.

-Poszła z Leo kupić kwiaty. –usiadł koło mnie.

Nie pewnie przyciągną mnie do siebie , bym się do niego przytuliła , on chyba wiedział , że potrzebuje czyjejś bliskości , z nim teraz mi jest o wiele lepiej niż z Kasem przez te wszystkie stracone miesiące chociaż nadal go kocham , chce po tych całych zakupach żeby Lysander mnie jak najszybciej do niego odwiózł , mam nadzieje , że będzie w domu , bo muszę z nim poważnie porozmawiać.

***

Siedzieliśmy jeszcze tak przy sobie , zaczęłam się zastanawiać i uświadamiać , że ja teraz tak spędzam czas z Lysandrem rozmawiam w częściej jakoś tak uwagi na niego nie zwracałam , nie wiedziałam , że on jest taki uprzejmy , miły , inny niż Kas i Nat , od niego bije taki spokój i opanowanie , chciała bym z nim teraz zostać , przestałam się zamartwiać Kasem , dałam sobie na chwile z tym wszystkim spokój.

***

Po zjedzonym śniadaniu Lysander wyszedł , a ja poszłam do łazienki się przebrać na pogrzeb , ubrałam czarną sukienkę , spięłam włosy w kucyk i wyszłam gotowa z łazienki. Wyszłam z pokoju , a przed drzwiami czekała na mnie Roza wraz z chłopakami. Na pogrzebie nie mogłam wytrzymać i zaczęłam płakać , Lysandra to zmartwiło i do mnie się przybliżył , a ja się do niego mocno przytuliłam potrzebowałam tego bardzo. Po całym zajściu wróciliśmy do domu Lysandra , auto prowadził Leo bo białowłosy siedział ze mną z tyłu i mnie pocieszał , teraz to tylko w nim miałam wsparcie.


   Miałam rozdział dodać wczoraj , ale za bardzo nie miałam kiedy więc dodałam dziś , mam nadzieje , że się podoba , próbowałam poprawić moje błędy ale sądzę , że coś mi nie wyszło ;P

Następny postaram się dodać 10 września , albo szybciej Pozdrawiam ;3